روزگار بزرگ می کند مرا وقتی
عشق را فهمیدم،توهم بود!!!
روزگار بزرگ می کند مرا وقتی
چشم های انتظارم دیگر منتظر نمی ماند!!!
روزگار بزرگ می کند مرا وقتی
دست ها خالی ام،آخرین پناهم بود!!!
روزگار بزرگ می کند مرا وقتی
تنهایی ام، تنها راه ماندن بود!!!
روزگار بزرگ می کند مرا وقتی
از سر سفره عشق، گشنگی نصیبم شد!!!
روزگار بزرگ می کند مرا وقتی
از ارزشم فقط خودم ماندم...
روزگار بزرگ می کند مرا وقتی
خنده هایم طعم تلخ کبود می دادند!!!
روزگار بزرگ می کند مرا وقتی
پشته خالی تکیه گاهم بود!!!
روزگار بزرگ می کند مرا وقتی
فقط سکوت راه چاره ام می شد!!!
روزگار بزرگ می کند مرا وقتی
دروغ جواب روزهایم بود!!!
روزگار بزرگ می کند مرا وقتی
روزگار گور آرزویم بود...
نظرات شما عزیزان: